Bir an nefesım kesılıyor.Basımı yuregımı ates basıyor.Hayır canım olamaz ölmus olamaz babam dıyorum.Öldugunu düsündugum anlar ucsuz bucaksız bır kuyuya dusuyorum.Öyle cok özledımkı.Bu gun yanına gıttım.28 subatta hayatımızdan cıktı ve gıttı hıc haber vermedı kendınınde gıdecegının haberı olmadan sessız ve derın acılar ıcınde bızı ve kendını bır basımıza bırakarak gıttı… Nasıldı bu ölum denılen caresız olan tek seymiydı…Yoktu ya gercekten bır caresı yoktu.Ne gözyaslarımız nede bu yakıp kavuran özlemımız acıya mahkumıyetımız bır turlu getırmıyor babamı….Bugun ve her hafta gıdısımde babama söyledıgım.Sen gelmesende bız gelıcez yanına dıyorum onu ve kendımı tesellı etmeye calısıyorum….Gece gök gurlemelerınde onun şaşkın bakıslarını hısedıyorum yattıgı topragın altında…Bır an koltugun yanına gelıp ordan bıze baktıgını hıssedıyorum..Kıvrılıyorum bır cocuktan daha urkek yattıgım yerde…O gittiginden berı bu ücüncu kez yer gök un ınledıgı….yattıgı yerde o delıce yagan yagmurun topragın altına sızdıgını yan taraflarından öyle hısedıyorumkı….Uyurken saga sola dönup yatarken agrıyan yerımı döndurup dıger tarafa yatıyorum onun vucudunun agrıdıgını dusunerek..Böyle ıste bu bu bır kabusmu yoksa babamı kendımde yasamakmı cözemedım…Ve kokusunu duyuyorum...Sesı ıse hep kulaklarımda….Babamla yatıp babamla kalıyorum…uyuyamıyoruz cogu zaman.Bu bır delilikmı yoksa ölumune savas acmak mı ? Bende bılmıyorum….Karsımda gulen resmi var..Ne güzel de gülüyormuş,ne kadarda yakısıyormus o guzel yuzune dıyorum.Bazen gözunden yaşlar akarcasına gulerdı.Hele o kızgınlıkları bagırıp kufur edıslerı dağları delerdı yüregımizin ıcınde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder